Onmacht en daadkracht
- Cilia Linssen
Het boek Onmacht en daadkracht gaat over het omgaan met de naasten van patiënten in de palliatieve fase. Het boek is een compilatie van verhalen die de auteur door de jaren heen in de praktijk heeft verzameld en aangevuld met resultaten uit een landelijk onderzoek.
TEKSTFRAGMENT :
Invloed van naasten
Mevrouw Breedevaart is 61 jaar oud. Ze is lerares Frans geweest en heeft drie volwassen kinderen. Ze heeft kanker. De arts van mevrouw Breedevaart vermoedt dat ze alles zelf beslist: "Ik zie geen invloed van naasten bij mevrouw Breedevaart. Het is een hele zelfstandige, intelligente vrouw." Mevrouw Breedevaart beaamt dat: "Ik ben een beetje eigengereid. Ik heb altijd voor de klas gestaan, middelbare school. Lerares Frans geweest. Ik laat gewoon niet over mij lopen. Ik regel mijn zaakjes zelf."
Hebben naasten dan wel invloed op de beslissingen van mevrouw Breedevaart? Haar verhaal laat zien dat zelfs patienten die in hun eigen ogen en die van anderen om hen heen heel zelfstandig zijn, in hoge mate worden beinvloed door hun naasten.
Mevrouw Breedvaart: "Ik was eerst in het Merenziekenhuis. Prima ziekenhuis, hele aardige artsen. Maar toen zei mijn psychotherapeut: 'Oh, bent u bij het Merenziekenhuis? Maar u weet toch dat de RUZ heel goed is voor dit type kanker? Ik zal mijn man wel even bellen. Die is daar hoogleraar, 'Kort daarop belde professor Dijksma mij op! Toen dacht ik, dit is wel heel bijzonder. Sindsdien heb ik besloten: ik doe alles in het RUZ. Ik heb dat niet met iemand overlegd. Ik ben nogal eigenzinnig. Die psychotherapeute die ik heel erg hoog acht zei zo vol overtuiging dat ik hierheen moest. Toen dacht ik 'Waarom zou ik in een streekziekenhuis blijven hangen als ik een betere kans krijg?' Dat is toch zo? Mijn kinderen wilden eigenlijk dat ik naar het Algemeen Kanker Ziekenhuis ging, dus daar heb ik wel even over getwijfeld."
..., etcetera