TEKSTFRAGMENT :

Interventie beschrijving
Depressie is een veelvoorkomend probleem bij ouderen in zorginstellingen. Een depressie is een stemmingsstoornis die zich kenmerkt door verlies van levenslust of zware neerslachtigheid. Deze stemmingsstoornis houdt het grootste deel van de dag aan over een langere periode. Ondanks negatieve gevolgen voor de kwaliteit van leven en een groter zorggebruik, krijgt depressie niet voldoende aandacht in verpleeghuizen. Dit komt deels doordat depressie bij ouderen niet altijd wordt herkend. Verder is de behandeling niet altijd optimaal, terwijl een effectieve behandeling goed mogelijk is (Gerritsen et al., 2013).

Het onderwerp depressie staat niettemin in de belangstelling binnen de ouderenzorg. In het kwaliteitskader Verantwoorde Zorg is ‘het vóórkomen van depressie in zorginstellingen’, één van de indicatoren (ActiZ, 2010). Het CBO heeft in 2005 een Multidisciplinaire Richtlijn Depressie uitgebracht over de diagnostiek en behandeling van volwassen cliënten met depressie (CBO, 2005). Aansluitend hierop is het Addendum Ouderen ontwikkeld, onder verantwoordelijkheid van het Trimbos-Instituut. Dit Addendum is echter geen concreet en direct implementeerbaar plan. In de praktijk bestaat hieraan wel een grote behoefte. De ontwikkeling van het zorgprogramma Doen bij Depressie geeft gehoor aan deze behoefte (Gerritsen et al., 2013).

Spreiding
De prevalentie van depressie op somatische afdelingen in zorginstellingen is hoger dan in de algemene bevolking en bij thuiswonende ouderen. Tussen 20 en 50% van verpleeghuiscliënten heeft depressieve klachten of een depressieve stoornis (Jongenelis, et al., 2003). Bij onderzoek onder verpleeghuiscliënten komt naar voren dat bij mensen met dementie 18-36% voldoet aan de Provisional Diagnostic Criteria for Depression of Alzheimer Disease (PDC-dAD criteria) voor depressie bij dementie (Barca et al. 2010; Leontjevas et al. 2011; Verkaik et al. 2009).

Gevolgen
Een depressie heeft negatieve consequenties voor het welbevinden en het dagelijks functioneren van een cliënt (Beekman et al. 2002; Smalbrugge et al. 2006). Die invloed kan zelfs groter zijn dan de invloed van lichamelijke aandoeningen, zoals hartziekten en longaandoeningen (www.ggzrichtlijnen.nl).
Depressie brengt niet alleen leed in het leven van de cliënten zelf, het is ook een grote belasting voor de naasten en medewerkers (Shua-Haim et al., 2001). Depressie brengt ook een maatschappelijke belasting met zich mee: cliënten met een depressie hebben een groter zorggebruik dan cliënten zonder depressie (Smalbrugge et al. 2006).